Dzisiaj mijają 3 miesiące.. I też jest niedziela.. Całą noc nie mogłam spać, czułam się jak wtedy..jak już domyślałam się, że coś jest nie tak.. Potem rano wszystko tak szybko się działo. Pamiętam każdy szczegół.. Ten ból jest rozrywający.. Co chwilę chodzę jakiś do lekarzy, w piątek znowu usłyszałam kolejną wersję, że tak MUSIAŁO być.. Pani doktor powiedziała, że bardzo byś cierpiała żyjąc z tymi wadami, czekały by Ciebie ciężkie operacje i to nie jedna.. Wiele cierpienia i trudu mojego i Twojego córeczko.. Ja bym wytrzymała wszystko dla Ciebie ale jak sobie pomyślę jak Ty byś cierpiała to mi jest jeszcze gorzej.. Patrzyłabym jak cierpisz, płaczesz, jak Ciebie coś boli.. Na samą myśl boli mnie to strasznie. Nic nam nie pozostaje jak myśleć, że tak miało być.. Teraz kolejna wersja wydarzeń przyszła nam na myśl.. Ta bakteria, którą miałaś w brzuszku.. Pamiętam jak zatrułam się w ciąży mięsem, miałam gorączkę i niestrawność parę dni.. chociaż to nie od razu zaczęło się z Tobą coś dziać ale mogło mieć to duży wpływ ponieważ ja nie miałam tej bakterii a Ty tak.. Musiała przejść przez moją krew do Ciebie :( I to też mogło być wszystko przez to.. wtedy kształtowały się wszystkie narządy, to był najważniejszy czas.. Potem doszedł ten obrzęk.. Żeby jeszcze to był tylko ten obrzęk mogłabym to zrozumieć jakoś ale jeszcze te inne dwie wady... Chciałabym kiedyś znaleźć odpowiedź na pytanie "dlaczego" ale obawiam się, że nigdy jej nie usłyszę.. Po wynikach z sekcji dowiedziałam się też, że miałam wielowodzie. W szpitalu przez cały miesiąc nie potwierdzili mi tego i teraz wiem, że chcieli mnie chronić bo było naprawdę źle.. Nie mogłam stać,siedzieć, chodzić, leżeć czułam jakbym miała dosłownie pęknąć za chwilę.. Ale mój lekarz mnie uspokajał, że dam radę, że to tak ma być.. Było już tak źle z Tobą, wiem że nie chcieli mnie dobijać.. Boże, jak ja za Tobą tęsknie.. czasami zdarzy mi się dotknąć brzuch niechcący wtedy boli mnie serce potwornie.. te miejsca gdzie czułam Ciebie, Twoje rączki, nóżki, główkę.. Teraz myślę, że nie wiem czy chce mieć jeszcze dzieci. Przecież nic nie zwróci mi Ciebie, a może nie będę umiała już tak pokochać własnego dziecka jak Ciebie.. a w ciąży to ja chyba oszaleje, każdy dzień będzie strachem, że coś może się stać i będę chodziła do milionów lekarzy.. Nawet nie chce o tym myśleć.. Teraz myślę, że nie chce. Nic nie zwróci mi Ciebie...